Welcome to the Lefteris Kaliambos Wiki[]
Wiki for the writings of Lefteris Kaliambos
Describe your topic[]
MAXWELL'S FIELDS AND EINSTEIN'S RELATIVITY BY L. KALIAMBOS (Prof. of Τ.Ε. Insitute of Larissa Greece. Born in Skotina of Olympus, 1944). (Kaliambos-Natural Philosopher in New Energy)[]
Today it is well-known that the Nobel prize in physics (2022) confirmed Newton's third law of instantaneous interaction and rejected Maxwell's and Einstein's invalid fields, as I presented them at an international conference on physics in 1993 and at a nuclear conference at NCSR "Democritos" in 2002. (2022 NOBEL PRIZE WINNERS proved Einstein WRONG).
Note that Galileo and Newton abandoned the old philosophical axioms (theories of the fallacious geocentric system) and revealed the natural laws by examining carefully the experiments and observations. However during the 19th and 20th century physicists tried to understand the new phenomena by developing invalid theories based on methods similar to the old philosophical axioms.( Fundamental physics concepts). See also my paper "EXPERIMENTS REJECTING EINSTEIN" presented at a nuclear conference held in NCSR "Demokritos" (2002).
The Olympia international conference (1993) “Frontiers of fundamental physics” was a gathering of scientists, who carry on their research in conceptual important areas of physical science like Quantum Physics, Particle Physics, Relativity, Astrophysics, and Geophysics. Most of them were physicists but also historians and philosophers of science were well represented. An important fraction of the participants could be considered “heretical” because they disagreed with the validity of several theories of modern physics. Common to all participants was an excellent scientific level coupled with a remarkable intellectual honesty.
In that conference which took place in ancient Olympia I presented my paper “Impact of Maxwell’s equation of displacement current on electromagnetic laws and comparison of the Maxwellian waves with our model of dipolic particles”. (In the photo of participants one can see me in the front row). The conference was organized by Michele Barone ( Nuclear Research Center ‘Democritus”, Greece) and Franco Selleri (University of Bari, Italy). Note that I received the disc of philosopher Democritus as a trophy for my presentation of the model of dipole photons which invalidates Maxwell’s fields and Einstein’s theories of relativity by reviving the natural laws based on experiments. For example the nuclear experiments of the beta decay show that the increase of the electron mass is due to the absorbtion of the mass defect, when the neutron changes into proton, under the conservation law of mass, while relativity violates the two laws of consrvation of energy and mass.(EXPERIMENTS REJECT RELATIVITY).
It is of interest to note that philosopher Democritus was the first to hypothesize that matter was made up of small particles. He observed that objects can be broken down into smaller particles. He thought that at some point you can break it down so small that you cannot it break any further. He called these particles atoma, having the properties of eternity, that is they neither created nor destroyed.(Conservation law of mass). Whereas Einstein believed that the mass of a particle increases when it moves with respect to an observer, which violates the conservation law of mass.( Greek philosophers reject Einstein). In fact the mass of the electron increases after the absorption of the photon mass . This is obvious in the Compton effect (1923). Einstein also believed incorrectly that gravity is due to a field equal to Maxwell’s fields, which violate the action at a distance of natural laws.
Historically, the fundamental action at a distance of Newton’s third law led to the discovery of the well-established laws of Coulomb (1785) and Ampere (1820). Whereas the concept of field was introduced by Faraday in 1832. In fact, the experiments of the Quantum Entanglement confirmed the action at a distance. (Quantum Entanglement rejects Einstein). So the vectors E and B are the vectors of the electric and magnetic intensities useful for the simple solutions of difficult problems. For example the so-called electric field E = Fe/q of the well-established law of Coulomb is a vector quantity of the electric intensity which gives, at every point in space, the electric force Fe that would act at a distance on a unit positive charge that is placed at that point. On this basis in 1845 Neumann discovered experimentally that the Faraday induction is consistent with the magnetic force of the Ampere law. Nevertheless Maxwell in his electromagnetic theory believed incorrectly that the electric current of the induction law is due to a fallacious electric field. He also introduced his second postulation of displacement current which is wrong. (Experiment of French and Tessman,1963)
Although the quanta of energy E = hν by Planck (1812) showed that Maxwell’s electromagnetic theory (1865) cannot explain the optical phenomena of atomic physics , Einstein influenced by Maxwell’s invalid equations developed his contradicting relativity theories. Ironically, Einstein for developing his invalid relativity abandoned the well-established laws of electromagnetism and accepted Maxwell’s fallacious idea of electric field when a magnet moves with respect to a conductor. So he violated the principle of relativity because the relative motion of a conductor and a magnet produces always magnetic force no matter what is moving, in accordance with Galileo’s principle of relativity.
Meanwhile, in 1881 J.J Thomson recognized that the electromagnetic energy is equivalent to a mass called “electromagnetic mass”. Such a mass which led me to discover the photon mass was used by Kaufmann who explained his experiment (1902) according to which the absorbed energy by an electron increases not only the electron energy but also the electron mass in accordance with the two conservation laws of energy and mass. In the Compton effect the electron mass Mo increases to a variable mass M after the absorption of the photon mass m = hν/c2. Note that Einstein later in his book (1938) wrote that a photon has mass because of its energy. Moreover the two American physicists Michelson and Morley in 1887 rejected experimentally the Maxwellian ether in favor of Newton’s particles of light (1704) having mass. Note that Newton predicted the gravitational properties of light confirmed by Soldner in 1801.
In other words a spinning dipole photon behaves like an electric dipole which interacts electromagnetically at a distance with the charge (-e) of an electron. During the interaction it is absorbed under a length contraction and a time dilation which led to my discovery of Photon-Matter Interaction given by
hν/m = ΔΕ/ΔΜ = c2
According to that discovery the interaction of a dipole photon with the charge (-e) of the electron in terms of the vectors Ey and Bz can be written as
Ey (-e) dy = dw
and Bz(-e)dy = Fm dt = dp = cdm.
Since Ey/Bz = c we get dw/dm = c2 = hν/m
Also using the so-called "mass defect" I discovered the reverse interaction of the Photon-Matter Interaction, the so- called Matter Matter Interaction given by
ΔΕ/ΔΜ = hν/m = c2
For example in the Bohr model the energy ΔΕ = 13.6 eV of the elecron-proton interaction turns into the energy hν of photon, while the mass defect ΔΜ = 13.6 eV/c2 turns into the photon mass m = hν/c2 . This fact invalidates Einstein's hypothesis of Mass- energy Equivlence according to which the mass defect turns into the energy of photon.(Energy does not turn to mass).
In the same way we can explain also the nuclear binding energy by using the above Matter Matter Interaction. In my published paper of 2003 " Nuclear structure is governed by the fundamental laws of electromagnetism" I showed that the binding energy is due to the electromagnetic interaction between nine charged quarks in proton and 12 ones in neutron.
In the simplest case of the structure of deuteron
D = p(+1/2)..n(+1/2)
giving spin S =1 the electromagnetic interactions of the charge distribution (5d =-5e/3 and 4u = 8e/3) in proton (p) and the charge distribution (4u = 8e/3 and 8d = - 8e/3) in neutron (n) lead to the creation of deuteron with a binding energy ΔΕ = 2.2246 MeV which turns into the energy hν = 2.2246 MeV. This interaction is given by
p + n = D + hν or p +n = p(+1/2)..n(+1/2) + hν
Here the charged quarks are a part of 288 quarks in the new structure of protons and neutrons given by
Proton = [93(dud) + 5d + 4u ]
Neutron = [92(dud) +4u + 8d ]
Also using the second law of Newton we see that the mass of the dipole photon interacts with the mass of a star under the same length contraction and time dilation. This gravitational phenomenon related to the electromagnetic interaction led to my discovery of unified forces acting at a distance.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ως γνωστό το Νόμπελ Φυσικής του 2022 δικαίωσε τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα περί ακαριαίας αλληλεπίδρασης και απέρριψε τα άκυρα πεδία του Einstein, όπως τα παρουσίασα σε παγκόσμιο συνέδριο φυσικής το 1993 και σε πυρηνικό συνέδριο στο ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" το 2002. ( 2022 NOBEL PRIZE WINNERS proved Einstein WRONG).
ΠΕΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΞΓΟΥΕΛ ΚΑΙ Η ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΑΪΝ. Λ. ΚΑΛΙΑΜΠΟΣ (Καθηγητής των ΤΕΙ Λάρισας. Γεννήθηκε στη Σκοτίνα του Ολύμπου το 1944 )
Είναι πολύ γνωστό ότι ο Γαλιλαίος και ο Νεύτων εγκατέλειψαν τα παλαιά φιλοσοφικά αξιώματα (θεωρίες του απατηλού γεωκεντρικού συστήματος) και αποκάλυψαν τους νόμους της φύσης εξετάζοντας προσεκτικά τα πειράματα και τις αστρονομικές παρατηρήσεις. Όμως κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα θεωρητικοί φυσικοί προσπάθησαν να εξηγήσουν τα νέα φαινόμενα με την ανάπτυξη θεωριών που βασίζονται σε φιλοσοφικά αξιώματα.( Fundamental physics concepts). Το παγκόσμιο συνέδριο “Frontiers of fundamental physics” που έλαβε χώρα στην αρχαία Ολυμπία ήταν μια συνάντηση από επιστήμονες από όλο τον κόσμο οι οποίοι έκαναν έρευνες σε σπουδαίους κλάδους της φυσικής επιστήμης όπως την κβαντική φυσική, την φυσική των σωματιδίων, τη σχετικότητα, την αστροφυσική και τη γεωφυσική. Οι περισσότεροι από τους επιστήμονες ήταν φυσικοί αλλά δεν έλειψαν και οι ιστορικοί και φιλόσοφοι της επιστήμης. Πάντως κάμποσοι σύνεδροι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως «αιρετικοί» επειδή διαφωνούσαν με την εγκυρότητα πολλών θεωριών της μοντέρνας φυσικής. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των συνέδρων ήταν το εξαιρετικό επιστημονικό επίπεδο που συνδέεται με μια πνευματική διαύγεια.
Σε εκείνο το παγκόσμιο συνέδριο παρουσίασα την εργασία μου με τίτλο “Impact of Maxwell’s equation of displacement current on electromagnetic laws and comparison of the Maxwellian waves with our model of dipolic particles”
Στη φωτογραφία των συνέδρων μπορεί κάποιος να διακρίνει εμένα στην πρώτη σειρά.
Το παγκόσμιο συνέδριο οργανώθηκε από τους Michele Barone ( Nuclear Research Center ‘Democritus” Greece) και τον Franco Selleri (University of Bari, Italy). Ας σημειωθεί ότι μου προσφέρθηκε ο παραπάνω δίσκος του Έλληνα φιλοσόφου Δημόκριτου ως έπαθλο για τη δική μου παρουσίαση του μοντέλου των διπολικών φωτονίων που ακυρώνει τα πεδία του Maxwell και της θεωρίες της σχετικότητας του Einstein ύστερα από την αναβίωση των φυσικών νόμων που βασίζονται στα πειράματα. Λόγου χάρη τα πειράματα της διάσπασης β δείχνουν ότι η αύξηση της μάζας του ηλεκτρονίου οφείλεται στην απορρόφηση του ελλείμματος της μάζας τη στιγμή που το νετρόνιο μετατρέπεται σε πρωτόνιο κάτω από το νόμο της διατήρησης της μάζας. Αντίθετα η σχετικότητα παραβιάζει τους δυο νόμους της διατήρησης της ενέργειας και της μάζας.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η φιλόσοφος Δημόκριτος ήταν ο πρώτος που έκανε την υπόθεση ότι η ύλη αποτελείται από μικρά σωματίδια, αφού παρατήρησε ότι τα αντικείμενα μπορούν να διαιρεθούν σε μικρότερα σωματίδια. Έτσι σκέφτηκε ότι μέχρι ένα σημείο, μπορείτε το αντικείμενο να σπάσει και να γίνει τόσο μικρό ώστε να μην μπορεί να σπάσει περαιτέρω. Αυτά τα σωματίδια τα αποκάλεσε ATOMA, που έχουν τις ιδιότητες της αιωνιότητας. Δηλαδή ούτε δημιουργούνται και ούτε καταστρέφονται. (Νόμος της διατήρηση της μάζας). Αντίθετα ο Αϊνστάιν πίστευε ότι η μάζα ενός σωματιδίου αυξάνει όταν κινείται σε σχέση με ένα τυχαίο παρατηρητή, γεγονός που παραβιάζει το νόμο της διατήρησης της μάζας. (Greek philosophers reject Einstein). Στην πραγματικότητα, η μάζα του ηλεκτρονίου αυξάνεται μετά την απορρόφηση της μάζας φωτονίου. Αυτό είναι προφανές στο φαινόμενο Compton (1923). Επίσης Ο Αϊνστάιν πίστευε λανθασμένα ότι η βαρύτητα οφείλεται σε πεδία σαν εκείνα του Maxwell, τα οποία παραβιάζουν τη θεμελιώδη δράση από απόσταση του τρίτου νόμου του Νεύτωνα.
Ιστορικά, η θεμελιώδης δράση από απόσταση του τρίτου νόμου του Νεύτωνα οδήγησε στην ανακάλυψη των καθιερωμένων νόμων του Coulomb (1785) και του Ampere (1820), ενώ η έννοια του πεδίου έχει εισαχθεί από τον Faraday το 1832. Στην πραγματικότητα, τα πειράματα της κβαντικής διεμπλοκής επιβεβαίωσαν τη δράση από απόσταση.( Quantum Entanglement rejects Einstein). Ας σημειωθεί ότι, τα διανύσματα Ε και Β αντιπροσωπεύουν όχι πεδία αλλά τις ηλεκτρικές και μαγνητικές εντάσεις. (Intensity and false field). Γι αυτό είναι χρήσιμα μόνο για τις απλές λύσεις των δύσκολων προβλημάτων. Για παράδειγμα, το λεγόμενο ηλεκτρικό πεδίο Ε = Fe/q τoυ νόμου του Coulomb είναι ένα διανυσματικό μέγεθος που δίνει, σε κάθε σημείο του χώρου, την ηλεκτρική δύναμη Fe που θα δρα από απόσταση σε μια μονάδα θετικού φορτίου που έχει τοποθετηθεί σε εκείνο το σημείο.
Πάνω σε αυτή τη βάση το 1845 ο Neumann ανακάλυψε πειραματικά ότι η επαγωγή του Faraday είναι συνεπής με τη μαγνητική δύναμη του νόμου Ampere. Παρόλα αυτά ο Maxwell στην ηλεκτρομαγνητική θεωρία του πίστευε εσφαλμένα ότι το ηλεκτρικό ρεύμα του νόμου της επαγωγής οφείλεται σε ένα απατηλό ηλεκτρικό πεδίο. Ο Μaxwell εισήγαγε επίσης το δεύτερο αξίωμα του λεγομένου ρεύματος μετατόπισης το οποίο αποδείχθηκε ότι είναι απατηλό ύστερα από το πείραμα του French και Tessman (1963).
Αν και τα κβάντα ενέργειας E = hν (Planck,1900) έδειξαν ότι η ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Maxwell (1865), δεν μπορεί να εξηγήσει τα οπτικά φαινόμενα της ατομικής φυσικής, ο Αϊνστάιν επηρεασμένος από τις άκυρες εξισώσεις του Maxwell (Invalid Maxwell's equations) ανέπτυξε αναγκαστικά τις αντιφατικές θεωρίες της σχετικότητας. (Contradicting relativity theories). Κατά ένα ειρωνικό τρόπο, ο Αϊνστάιν για την ανάπτυξη της άκυρης σχετικότητας εγκατέλειψε τους καθιερωμένους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού και έκανε αποδεκτή την απατηλή ιδέα του ηλεκτρικού πεδίου του Maxwell, τη στιγμή που ένας μαγνήτης κινείται σε σχέση με ένα αγωγό. Έτσι, παραβίασε την αρχή της σχετικότητας, αφού σύμφωνα με τα πειράματα η σχετική κίνηση του ενός αγωγού σε σχέση με ένα μαγνήτη παράγει πάντα μαγνητική δύναμη ανεξάρτητα από το αν κινείται ο αγωγός ή ο μαγνήτης, σύμφωνα με την αρχή της σχετικότητας του Γαλιλαίου.
Εν τω μεταξύ, το 1881 JJ Thomson αναγνώρισε ότι η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια είναι ισοδύναμη με μια μάζα που ονομάζεται «ηλεκτρομαγνητική μάζα". Μια τέτοια μάζα που με οδήγησε να ανακαλύψω την μάζα του φωτονίου χρησιμοποιήθηκε από τον Kaufmann ο οποίος εξήγησε το πείραμά του (1902), αφού η ενέργεια που απορροφάται από ένα ηλεκτρόνιο αυξάνει όχι μόνο την ενέργεια του ηλεκτρονίου, αλλά τη μάζα του σύμφωνα με τους δύο νόμους διατήρησης της ενέργειας και μάζας. Στο φαινόμενο Compton αυξάνεται η μάζα M o του ηλεκτρονίου σε μια μεταβλητή μάζα M μετά την απορρόφηση της μάζας φωτονίου m = hν/ c 2 . Ας σημειωθεί ότι ο Αϊνστάιν αργότερα στο βιβλίο του (1938) έγραψε ότι ένα φωτόνιο έχει μάζα, λόγω της ενέργειάς του. Επιπλέον, οι δύο Aμερικανοί φυσικοί Michelson και Morley το 1887 απέρριψαν πειραματικά τον αιθέρα του Maxwell εις όφελος των σωματιδίων του φωτός του Νεύτωνα (1704) που έχουν μάζα. Εδώ σημειώνουμε ότι ο Νεύτων είχε προβλέψει τις βαρυτικές ιδιότητες του φωτός που επιβεβαιώθηκαν από τον Soldner το 1801.
Με άλλα λόγια, ένα διπολικό φωτόνιο συμπεριφέρεται σαν ένα ηλεκτρικό δίπολο το οποίο αλληλεπιδρά ηλεκτρομαγνητικά από απόσταση με το φορτίο (-e) ενός ηλεκτρονίου. Κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης το φωτόνιο απορροφάται κάτω από μια συστολή του μήκους και διαστολή του χρόνου(discovery of length contraction) το οποίο με οδήγησε στην ανακάλυψη του νόμου της αλληλεπίδρασης Φωτονίου -Ύλης (Photon-Matter Interaction) που δίδεται από τη σχέση
hν/m = ΔΕ/ΔΜ = c2
Σύμφωνα με αυτή την ανακάλυψη η αλληλεπίδραση του διπολικού φωτονίου με το φορτίο (-e) του ηλεκτρονίου δίδεται μέσω των διανυσμάτων Ey και Bz ως εξής
Ey (-e)dy = dw
και Bz(-e)dy = Fm dt = dp = cdm.
Και επειδή Ey/Bz = c θα έχουμε dw/dm = c2 = hν/m
Επίσης χρησιμοποιώντας το λεγόμενο "έλλειμμα μάζας" ανακάλυψα και την αντίστροφη αλληλεπίδραση τη λεγόμενη «Αλληλεπίδραση Ύλης-Ύλης» (Matter Matter Interaction) που δίδεται από τη σχέση
ΔΕ/ΔΜ = hν/m = c2
Για παράδειγμα στο μοντέλο του Bohr η ενέργεια ΔΕ = 13.6 eV της αλληλεπίδρασης ηλεκτρονίου-πρωτονίου μετατρέπεται σε ενέργεια φωτονίου (hν = 13,6 eV ) ενώ το έλλειμμα μάζας ΔΜ = 13.6 eV/c2 μετατρέπεται σε μάζα φωτονίου m = hν/c2 . Αυτό το γεγονός φυσικά ακυρώνει τη γνωστή υπόθεση του Αϊνστάιν της Ισοδυναμίας μάζας-ενέργειας σύμφωνα με την οποία το έλλειμμα μάζας μετατρέπεται σε ενέργεια φωτονίου.(Energy does not turn to mass).
Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε επίσης και την πυρηνική ενέργεια σύνδεσης. Στην εργασία μου με τίτλο " Nuclear structure is governed by the fundamental laws of electromagnetism" (2003) έδειξα ότι η ενέργεια σύνδεσης οφείλεται στις ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα από 9 έξτρα φορτισμένα κουάρκς στο πρωτόνιο και 12 στο νετρόνιο. Στην πιο απλή περίπτωση δομής του δευτερονίου D = p(+1/2)..n(+1/2) με σπιν S =1 οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις από τις κατανομές φορτίων στο πρωτόνιο (5d =-5e/3 και 4u = 8e/3) και τις κατανομές φορτίων στο νετρόνιο (4u = 8e/3 και 8d = - 8e/3) δίνουν μια ηλεκτρομαγνητική ενέργεια σύνδεσης ΔΕ = 2,2246 MeV η οποία μετατρέπεται σε ενέργεια hν = 2.2246 MeV. Η αλληλεπίδραση αυτή δίδεται από τη σχέση
p + n = D + hν ή p +n = p(+1/2)..n(+1/2) + hν
Εδώ τα φορτισμένα κουάρκς αποτελούν ένα μέρος από το συνολικό αριθμό (288 κουάρκς) όπως φαίνονται παρακάτω στη νέα δομή των πρωτονίων και νετρονίων.
Proton = [93(dud) + 5d + 4u ]
Neutron = [92(dud) +4u + 8d ]
Επίσης, χρησιμοποιώντας το δεύτερο νόμο του Νεύτωνα βλέπουμε ότι η μάζα του φωτονίου αλληλεπιδρά με τη μάζα ενός αστεριού κάτω από την ίδια συστολή του μήκους και διαστολή του χρόνου. Αυτό το φαινόμενο βαρύτητας συγκρινόμενο με την ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση με οδήγησε στην ανακάλυψη των ενοποιημένων δυνάμεων που ενεργούν από απόσταση.(Discovery of unified forces).
Latest activity[]
Photos and videos are a great way to add visuals to your wiki. Find videos about your topic by exploring Wikia's Video Library.